2Deze voorlichtingspagina bevat informatie over snurken en obstructief slaapapneu bij kinderen. De tekst vervangt het bezoek aan uw arts niet, maar is bedoeld als ondersteuning van het bezoek aan een KNO-arts of huisarts.
Inleiding
Ook bij kinderen komen snurken en obstructief slaapapneu voor. Ongeveer 1 op de 10 kinderen snurkt. Als een kind geen andere klachten heeft, is het snurken zelf onschuldig.
Onder obstructief slaapapneu bij een kind wordt verstaan: tijdens de slaap gemiddeld één keer per uur of vaker een apneu. Een apneu is een tijdelijke ademstilstand tijdens de slaap. Een apneu kan 10 tot 30 seconden duren. Daarna geven de hersenen een alarmsignaal, waardoor het kind minder diep gaat slapen of wakker wordt. U hoeft dus niet bang te zijn dat uw kind stikt door een apneu.
Een kind dat veel apneus heeft slaapt onrustig en minder diep. Daardoor rust het kind ’s nachts niet goed uit. Hij of zij kan overdag slaperig zijn of juist erg druk.
Obstructief slaapapneu komt bij 1 tot 4% van de gezonde kinderen voor. Kinderen met ernstig overgewicht, het syndroom van Down of ernstig aangeboren afwijkingen hebben de ziekte vaker.
Symptomen
De symptomen die vaak voorkomen bij kinderen met obstructief slaapapneu zijn:
- snurken
- stokkende ademhaling tijdens het slapen
- onrustig slapen
- gedragsproblemen
- moeilijk kunnen concentreren
- overdag slaperig zijn.
Minder vaak voorkomende symptomen, die ook kunnen wijzen op obstructief slaapapneu zijn:
- slapen met het hoofd ver achterover
- veel zweten in bed
- in bed plassen
- vaak door de mond ademhalen
- ’s morgens hoofdpijn hebben
- grote amandelen
- niet goed groeien.
Vertel uw huisarts of consultatiebureau als uw kind snurkt en één of meer van de bovengenoemde symptomen heeft. U kunt samen bespreken of het nodig is om te onderzoeken of uw kind obstructief slaapapneu heeft.
Diagnose
De kinderarts of KNO-arts stelt vragen over snurken, slapen, ademhaling tijdens de slaap en slaperigheid overdag. Ook doet hij/zij meestal lichamelijk onderzoek. Hij/zij onderzoekt onder andere de keel- en neusamandelen. Op basis hiervan stelt hij/zij vast of uw kind misschien obstructief slaapapneu heeft. Dit is op basis van het verhaal en lichamelijk onderzoek niet met zekerheid te zeggen.
Alleen na een slaaponderzoek kan een specialist met zekerheid vaststellen of uw kind obstructief slaapapneu heeft. Zijn kinderen verder gezond, dan is een slaaponderzoek meestal niet nodig.
Slaaponderzoek
Er zijn twee soorten slaaponderzoek:
- Beperkt slaaponderzoek of polygrafie: terwijl uw kind slaapt wordt de ademhaling, de hoeveelheid zuurstof in het bloed en de hartslag gemeten.
Dit slaaponderzoek kan thuis of in het ziekenhuis worden gedaan. - Uitgebreid slaaponderzoek of polysomnografie: terwijl uw kind slaapt wordt naast de onder 1 genoemde metingen ook de hersenactiviteit en de bewegingen van de borstkas en benen gemeten.
Voor dit onderzoek moet uw kind een nacht in het ziekenhuis slapen. Dit onderzoek gebeurt meestal in gespecialiseerde ziekenhuizen.
Behandeling
Verwijderen keel- en/of neusamandelen
In bovenstaande figuur is te zien dat bij kinderen met vergrootte keel- en/of neusamandelen de luchtweg kleiner is, dit kan snurken en obstructief slaapapneu veroorzaken.
Legenda: A: neusamandel; T: keelamandelen
Snurken met ademstops wordt bij kinderen vaak veroorzaakt door grote keel- en/of neusamandelen. Daarom is de behandeling van eerste keuze bij gezonde kinderen het verwijderen van de keel- en/of neusamandelen door de KNO-arts. Als er blijvende klachten bestaan na het verwijderen van keel- en/of neusamandelen, dan zal er laagdrempelig een slaaponderzoek verricht worden.
Afvallen
Overgewicht kan ook snurken en ademstops veroorzaken. Bij ernstig overgewicht zal afvallen nodig zijn. Begeleiding door de kinderarts of diëtist is dan mogelijk.
Beugel
Kinderen met obstructief slaapapneu bij wie de boventanden en ondertanden niet goed op elkaar sluiten, kunnen ’s nachts een beugel dragen. Deze beugel houdt de onderkaak naar voren. De tong kan dan de ademhaling niet meer blokkeren en de keelholte wordt groter. Zo’n beugel heet een mandibulair repositie apparaat (MRA).
Kinderen met een smalle bovenkaak kunnen behandeld worden met een ander soort beugel. Deze beugel zit vast aan het gehemelte en maakt de bovenkaak geleidelijk breder. Dit heet rapid maxillary expansion (RME). De behandeling met een beugel wordt in principe alleen gedaan bij oudere kinderen en wordt uitgevoerd door een orthodontist.
CPAP-apparaat of BiPAP-apparaat
Behandeling met CPAP of BiPAP is voor kinderen bij wie amandelen verwijderen niet geholpen heeft. Een CPAP-apparaat blaast kamerlucht in de neus en keel, tijdens de slaap. Door de druk van de lucht blijft de keel open. Het kind draagt hiervoor een masker, dat met een slang verbonden is aan het CPAP-apparaat. CPAP is een afkorting van continuous positive airway pressure (continue positieve lucht druk).
BiPAP of BilevelPAP is een variant op de ‘gewone’ CPAP. Het voordeel is dat het apparaat herkent wanneer het kind inademt en uitademt. Tijdens de uitademing geeft het minder druk, dit is vaak prettiger.
Operatie
Bij een kleine groep kinderen zijn het gezicht en de kaken niet goed ontwikkeld. Bijvoorbeeld bij kinderen met aangeboren afwijkingen van het aangezicht. Dit kan snurken en ademstops veroorzaken. Als deze kinderen obstructief slaapapneu hebben, kan met een operatie de bovenkaak of onderkaak breder worden gemaakt. Hierdoor komt er meer ruimte in de keel. Een kaakchirurg of plastisch chirurg doet deze operatie.
Buisje in de luchtpijp
Soms is het nodig om een buisje in de luchtpijp te plaatsen via een snede in de hals. De vernauwing in de keel is zo omzeild. Dit heet een tracheotomie: trachea betekent luchtpijp. Een KNO-arts doet deze operatie. Dit wordt alleen gedaan bij zeer ernstige klachten en als er op dat moment geen andere behandeling mogelijk is. Soms kan een tracheotomie een tijdelijke oplossing zijn. Bijvoorbeeld totdat de operatie bij het kind heeft plaatsgevonden.
Slotwoord
Het is niet mogelijk om op deze voorlichtingspagina alle details van snurken en obstructief slaapapneu bij kinderen te beschrijven (zie ook de tekst op de introductiepagina).
Het kan zijn dat u na de uitleg van uw KNO-arts en na het lezen van de informatie op deze pagina nog vragen heeft. Neem dan contact op met uw KNO-arts.
