Deze pagina geeft u informatie over vestibulaire paroxismen. Als u onlangs bij de keel-neus-oorarts (KNO-arts) bent geweest, kunt u hier meer over deze aandoening lezen. Hebt u nog nooit van vestibulaire paroxismen gehoord, maar wilt u er meer over weten? Ook dan is deze pagina voor u.
Inleiding
Op deze pagina vindt u informatie over vestibulaire paroxismen. Dit is een aandoening waarbij er plotseling duizeligheid kan optreden.
Klachten
Vestibulaire paroxismen zijn kortdurende aanvallen van (draai)duizeligheid, die over het algemeen korter duren dan één minuut (maximaal 5 minuten). Hierbij kan de diagnose pas gesteld worden als er minstens 10 aanvallen hebben opgetreden. De aanvallen hebben bij patiënten steeds hetzelfde beloop wat betreft duur en karakter (draaiduizelig of niet-draaiduizelig). Meestal treden de aanvallen meerdere keren per dag op, soms tot wel 30x per dag. Er zijn ook patiënten die slechts enkele aanvallen per jaar hebben. De meeste aanvallen treden plots op, als patiënten in rust zijn. Bij sommige patiënten kunnen de aanvallen uitgelokt worden door het draaien van het hoofd naar rechts of links, of door hyperventilatie. Daarnaast kunnen patiënten tijdens de aanvallen oorklachten hebben, zoals oorsuizen of overgevoeligheid voor geluid.
Hoe vaak komt het voor
Vestibulaire paroxismen is een zeldzame ziekte. Deze ziekte komt weinig voor bij volwassenen en nog minder vaak bij kinderen.
Oorzaak en Diagnose
De duizeligheidsaanvallen komen mogelijk door druk van buitenaf op de evenwichtszenuw. Dit kan komen door een bloedvat dat dicht langs de zenuw loopt (een neurovasculair-compressie-syndroom). Dit zorgt ervoor dat de evenwichtszenuw geprikkeld raakt. Daardoor kan de patiënt aanvallen van draaiduizeligheid krijgen.
De diagnose wordt gesteld op basis van de klachten van de patiënt. Bij de helft van de patiënten werkt het evenwichtsorgaan een (beetje) minder goed. Welke kant is aangedaan (links of rechts), kan meestal niet worden aangegeven, tenzij er sprake is van oorklachten aan 1 kant.
Er kan een MRI-scan worden verricht, om te kijken of er een bloedvat in de buurt van de evenwichtszenuw loopt. Het is goed te weten dat bij 30% van gezonde mensen het bloedvat ook dicht bij de zenuw ligt. Deze mensen hebben geen klachten. Het vinden van een bloedvat bij de evenwichtszenuw, betekent dus niet dat u vestibulaire paroxismen hebt.
Behandeling
Bij vestibulaire paroxismen kunnen medicijnen worden gegeven, om de duizeligheidsaanvallen te onderdrukken. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan het medicijn ‘carbamazepine’ of ‘oxcarbazepine’. Dit zijn medicijnen die ook bij epilepsie en bij andere zenuwaandoeningen worden voorgeschreven. De diagnose wordt met zekerheid gesteld als de bovenstaande klachten reageren op deze medicatie.
Als medicijnen niet werken, kan een operatie worden voorgesteld. Hierbij wordt gezorgd dat het bloedvat niet meer tegen de evenwichtszenuw drukt. Dit is een hersenoperatie. Vanwege de risico’s van deze operatie, wordt meestal niet gekozen voor deze operatie.
Beloop in de tijd
Bij de meeste patiënten is er sprake van een langdurige en blijvende aandoening, die langer duurt dan 3 maanden. Indien de medicatie werkt, kan het aantal aanvallen dalen tot 10% van het eerdere aantal aanvallen. Ook kan de hevigheid en de duur van de aanvallen afnemen.
Verantwoording
Deze patiëntinformatie betreft een aangepaste versie van de folder van duizeligheidcentrum.nl.
Slotwoord
Het is niet mogelijk om op deze voorlichtingspagina alle details van vestibulaire paroxismen te beschrijven (zie ook de tekst op de introductiepagina).
Het kan zijn, dat u ondanks de uitleg van uw KNO-arts nog vragen heeft of dat u meer informatie wilt. Aarzel dan niet contact op te nemen met uw KNO-arts en om nadere uitleg te vragen.
Aan dat verzoek zal graag worden voldaan.
Meer informatie (o.a. andere ziektebeelden, overzichten van behandelaars) vindt u op Duizeligheidscentra.nl de officiële site over duizeligheid van de Nederlandse Vereniging van Keel-, Neus- en Oorartsen.
